دوبله

تجربه تماشای فیلم کمپ ایکس ری ، دوبله

1. در نسخه دوبله شده با صدای پیمان معادی (جای خودش) و نگار جواهریان (جای زندانبان زن فیلم با بازی کریستن استوارت) آشکارا و در دو جای فیلم دستکاری شده است. یک جا که یکی از زندانیان به زبان فارسی می گوید، ما غذاهای حروم شما را نمی خوریم، صنعت دوبله ایران (همپای سانسور) کمر به حفظ غرور ایرانی ما بسته و خیز برداشته و هول هول ترجمه عربی غلطی را در دهان بازیگر چپانده تا بیننده ایرانی، این غول بی شاخ و دم را عرب فرض کند. با سواد عربی سوم راهنمایی خودمان هم می شود فهمید که جمله نحن لاتاکل طعامکم غلط است و اقلا باید می‌گفت، نحن لاناکل طعامکم. جای دیگری از فیلم پیمان معادی پس از سالها اسارت و تحقیر و شکنجه، ایمانش را دست داده و تیغ بر رگ گردنش نهاده و قصد خودکشی دارد. در این صحنه از فیلم زندانبان زن به پیمان معادی می گوید، فکر می کنی با این کار به بهشت می ری. پیمان معادی در نسخه نسخه اصلی می‌گوید من دیگر به این چیزها اعتقاد ندارم. در نسخه دوبله شده پیمان معادی جواب می دهد که من مدتهاست به این چیزها فکر نمی کنم. دومی سانسور ظریفتری است.

2. در سکانسهایی که علی (پیمان معادی) و زندانبان زن با هم حرف می زنند قاعدتا ما باید شاهد یک ضرباهنگ باشیم. ضرباهنگی که فیلمساز زیرکانه و با استفاده از تفاوت صدای فضای پشت در و فضای آزاد ایجاد کرده است. در نسخه اصلی هربار که فیلم از زاویه دید زندانبان روایت می شود، ما صدای علی را خفه و از پشت در می شنویم. در این بین دوربین گاه جا عوض می کند و ما گویی که کنار علی در سلولش باشیم صدای او را وضح می شنویم. در نسخه دوبله شده این ویژگی کم نظیر فیلم و این تمهید کارگردان در دیالوگ پردازی بالکل ضایع و حذف شده است. در نسخه دوبله شده حتی وقتی ما نمای داخل سلول را داریم، صدای زندانبان زن از بیرون سلول به وضوح شنیده می شود.

3. دوبله با حذف صدای محیط میسر می شود. به این ترتیب، دوبله حذف واقعیت فضا و فضای واقعی از فیلم است. ما در سینمای ایران علی حاتمی را داریم که در استفاده از دوبله تعمد داشته است. ایرانیها قبلا در نقاشی ایرانی و با حذف یک بعد از واقعیت این کار را کرده اند. ما در نقاشی ایرانی پرسپکتیو نداریم. اما آن حذف کجا و این حذف کجا.